แนนซี่ เทิร์นเนอร์ นักพฤกษศาสตร์ชาติพันธุ์ทำงานร่วมกับผู้เฒ่าผู้แก่พื้นเมืองอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยในภารกิจของเธอ เพื่อรักษาความรู้ด้านพืชย้อนหลังไปถึงชนกลุ่มแรกในโลกใหม่
ความเรียบร้อย ความมีระเบียบ ความแม่นยำทางวิทยาศาสตร์ที่แท้จริงของความตายที่อยู่แทบเท้าของเรานั้นน่าประทับใจ เป็นวันฤดูใบไม้ผลิที่มีแดดจัดใกล้กับปากแม่น้ำ Big Qualicum บนเกาะแวนคูเวอร์ของบริติชโคลัมเบีย Nancy Turner ทำงานหนัก นักพฤกษศาสตร์ชาติพันธุ์วิทยาวัย 69 ปีมีผมหงอกตรงยาวสลวย ขมวดคิ้วเล็กน้อย จัดต้นไม้ที่ตัดใหม่หลายร้อยต้น 20 ต้นต่อพวง ออกเป็นสองเส้นสีเขียวเรียบร้อยตามเลนกรวด ตะหลิวยืดได้สะใจ ต้นไม้เขียวขจีที่อยู่ด้านล่างคือกามาแห่งความตาย หลอดรูปหยดน้ำของมันมีพิษมากพอที่จะฆ่าเด็ก หรือแม้แต่ผู้ใหญ่ตัวเล็กๆ
เป็นเวลาหลายศตวรรษมาแล้วที่ชนพื้นเมืองที่นี่ได้เพาะปลูกทุ่งหญ้าอย่างระมัดระวังเช่นเดียวกับที่เรายืนอยู่ ในบรรดาหญ้า พวกเขาดูแลพืชที่กินได้หลายอย่าง ตั้งแต่สตรอเบอร์รี่และช็อกโกแลตลิลลี่ ไปจนถึงหนึ่งในวัตถุดิบหลักของชีวิตชายฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือ รากผักที่เป็นแป้งเรียกว่าคามาสทั่วไป สวนที่มีลักษณะเหมือนป่าเหล่านี้ให้ผลผลิตอาหารมากมาย แต่เมื่อ 1 ศตวรรษครึ่งที่แล้ว เจ้าหน้าที่ของรัฐเริ่มกดดันให้ชาติแรกในท้องถิ่นรับเอาการเกษตรของยุโรปมาใช้ พวกเขาปฏิบัติตามอย่างไม่เต็มใจ เลี้ยงวัวและปลูกหญ้าแห้งในสวนของพวกเขา จนกระทั่งวัชพืชรุกรานทุ่งหญ้า และความรู้เรื่องพืชที่มีค่าของพวกมันเริ่มจางหายไป
วันนี้ บางคนต้องการเรียกคืนอาหารดั้งเดิมของพวกเขา ไม่กี่วันที่ผ่านมา ผู้อาวุโสจาก Qualicum First Nation ขอคำแนะนำจาก Turner ในการฟื้นฟูสวนที่สูญหายเหล่านี้ เธอยินดีบังคับ บ่ายวันนี้ เธอและเพื่อนเก่าสองคน Kwaxsistalla (หัวหน้าเผ่า Adam Dick) และ Kim Recalma-Clutesi ได้ออกสำรวจทุ่งหญ้าเพื่อค้นหาเศษพืชที่กินได้ที่เคยเติบโตที่นี่ . หลังดอกบาน มัจจุราชมีลักษณะเกือบเหมือนกับพันธุ์ที่กินได้ รถเกี่ยวข้าวอาจผิดพลาดร้ายแรงได้ง่าย ก้านผลไม้ที่เท้าของเรามีเมล็ดเดธคามาสมากกว่า 55,000 เมล็ด—มีความเป็นไปได้นับพันที่จะกระจายพืชพิษต่อไป
สำหรับ Turner เป็นช่วงบ่ายที่ใช้เวลาอย่างดี เป็นช่วงบ่ายที่เธอเตรียมไว้เกือบตลอดชีวิตวัยผู้ใหญ่ของเธอ เป็นเวลากว่า 40 ปีแล้วที่นักพฤกษศาสตร์ชาติพันธุ์ได้ทำงานอย่างใกล้ชิดกับชาติแรกชายฝั่งเพื่อรักษาความรู้ดั้งเดิมเกี่ยวกับพืชพื้นเมืองเป็นเวลากว่า 40 ปี Turner ศาสตราจารย์ กิตติคุณแห่งมหาวิทยาลัยวิกตอเรียเดินทางด้วยเครื่องบินและเรือขนาดเล็ก บนหลังม้าและรถวอลโว่เก่าคู่ใจของเธอ เดินทางเป็นระยะทางหลายแสนกิโลเมตรในภารกิจอันเงียบสงบนี้ นั่งคุยกับผู้เฒ่าผู้แก่ในครัวห่างไกลและบันทึกเรื่องราวโบราณของพวกเขา การเรียนรู้. เธอช่วยพวกเขาขุดราก เก็บผลเบอร์รี่ เตรียมอาหารโบราณ หัวเราะกับลูกหลาน เข้าร่วมการเฉลิมฉลอง; สร้างเพื่อนตลอดชีวิต หลายคนมาเห็นเธอเป็นหนึ่งในนั้น แม้กระทั่งน้องสาว
“เธอเข้าใจและเคารพวัฒนธรรมอย่างลึกซึ้งมาก” ลีห์ โจเซฟ นักพฤกษศาสตร์ชาติพันธุ์และเป็นสมาชิกของ Skxwú7mesh (Squamish) Nation กล่าว
เพื่อรักษาความรู้ทางพฤกษศาสตร์พื้นเมือง Turner ได้เขียนหนังสือหลายสิบเล่มที่มีชื่อเรื่อง เช่นFood Plants of Coastal First PeoplesหรือPlants of Haida Gwaiiและตีพิมพ์บทความทางวิทยาศาสตร์ที่มีผู้ตัดสินเกือบ 100 บทความ ซึ่งหลายบทความเขียนร่วมกับผู้เฒ่าผู้แก่ เธอได้สาธิตการทำอาหารจากหลุมในที่สาธารณะ นำไกด์เดินป่าและทัศนศึกษา สอนนักศึกษามหาวิทยาลัยทั้งรุ่นซึ่งมีจำนวนมากขึ้นซึ่งเป็นชนพื้นเมือง และทำหน้าที่เป็นพยานผู้เชี่ยวชาญในการพิจารณาคดีสิทธิในที่ดิน ประวัติย่อของเธอซึ่งอัปเดตในปี 2559 มีความยาว 90 หน้า “แนนซี” เซซิล บราวน์ นักภาษาศาสตร์มานุษยวิทยาและศาสตราจารย์เกียรติคุณแห่งมหาวิทยาลัยนอร์เทิร์น อิลลินอยส์กล่าว “เป็นคนที่มีประสิทธิผลอย่างไม่น่าเชื่อ”
สำหรับ Turner การอนุรักษ์ความรู้ดั้งเดิมนี้ได้กลายเป็นการกระทำส่วนบุคคลอย่างลึกซึ้งของการประนีประนอม ในประเทศที่ครั้งหนึ่งเจ้าหน้าที่ของรัฐเคยอุ้มเด็กพื้นเมืองและให้ส่งพวกเขาในโรงเรียนที่อยู่อาศัยเพื่อ “เอาเด็กอินเดียออกจากเด็ก” เธอใช้เวลาทำงานของเธอในการพยายามย้อนกลับกระบวนการนั้น รวบรวมความรู้ที่จำเป็นจากผู้สูงอายุที่ตอนนี้จากไปแล้ว และ ส่งต่อไปยังลูกหลานของพวกเขา ในการเฉลิมฉลองผลงานของเธอในรัฐวิกตอเรียเมื่อเร็วๆ นี้ ผู้นำชนพื้นเมืองหลายคนออกมากล่าวขอบคุณต่อสาธารณชนสำหรับบทบาทสำคัญที่เธอได้รับ
Turner, Belinda Claxton ผู้อาวุโสของ Tsawout กล่าวว่าเป็น “ผู้รักษาความรู้ที่ยิ่งใหญ่สำหรับพวกเราทุกคน”
